İnsanlar, zamanın hesaplanması amacıyla çok eski dönemlerden beri çeşitli metotlar kullanmış ve bu metotları geliştirerek günümüze kadar taşımışlardır. Zaman, olay ve olguların içinde geçtiği, geçeceği veya geçmekte olduğu süreye verilen addır. Aristoteles'e göre zaman, hareketin ölçüsüdür. Bazı çağdaş düşünürlere göre ise zaman, sonsuz bir akıştır. Kronoloji, yani zaman bilimi, olayların zaman içerisinde doğru sıralanmasını sağlayarak tarihe yardımcı olur. Takvim, tarih boyunca süreklilik ve değişim gösteren bir sistem olarak, zamanı gün, ay ve yıl gibi dönemlere bölme ve bu dönemleri düzenli bir şekilde sıralama yöntemidir.

Bilinen en eski takvim çeşitleri Sümerlilere ve Mısırlılara aittir. Günümüzde, bazı Arap ülkeleri dışında dünyanın hemen her yerinde kullanılan Miladi takvimin temeli, Mısır takvimine dayanır. Mısır takvimi güneş yılına, Sümer takvimi ise ay yılına göre düzenlenmiştir. Mısırlılar, güneş yılını üç yüz altmış beş gün olarak kabul etmiş ve yılı on iki aya bölmüşlerdir. Dünyanın güneş çevresinde bir kez dönmesi, güneş yılını oluşturur. Sümerler ise üç yüz altmış günden ibaret olan ay yılını otuz günlük on iki aya bölmüşlerdir. Ayın dünya çevresinde on iki kez dönmesi bir ay yılını oluşturur. Mısırlılar tarafından güneş yılı esas alınarak oluşturulan takvim, Roma İmparatoru Julius Caesar döneminde yeniden düzenlenmiş ve Jülyen takvimi adıyla kullanılmıştır.