Meyve verme özelliğine sahip olan, odunsu gövde bulunduran, kök sistemi kazık kök olan ve uzun yıllar yaşamaya elverişli olan bitkilere ağaç denir. Boyu en az 5 metre olan, çapı geniş yapıda olan, kök ve sürgün sisteminden meydana gelen, sürgün sisteminin yaprakları oluşturduğu ve her yıl kambiyum adı verilen yapıyla enine kalınlaşması sağlanan odunlaşmış bitkilerdir. Bir ağaç yapı olarak; kök, gövde, dal ve yaprak adı verilen dört ana kısımdan meydana gelir. Bir ağacın büyüyüp gelişmesi için uygun sıcaklık, ışık, oksijen, nem, toprak pH'ı, karbondioksit, su ve minerallere ihtiyacı vardır.

Bitkiler ototrof yaşam gösterirler. Yani kendi besinlerini kendileri üretirler. Yaşadıkları topraktan su ve mineral alımını, atmosferden ise karbondioksit ve ışığı kullanarak hem besin hem de enerji üretimini gerçekleştirirler. Bitkiler dünya üzerinde yaşayan diğer canlılar için önemli oksijen kaynağıdır. Yeryüzünde ağaçların ve diğer bitkilerin artışı daha temiz bir ortamda barınmayı sağlar. Bu yüzden ağaçlar ve diğer bitkiler ekosistemde vazgeçilmez unsurlardır.

Birinci Sınıf Ağaçlar: Ortalama olarak yüz ile yüz elli yıl arasında boy uzunluğu yarım metre uzayabilen ağaç çeşitleridir. Bu ağaçlar; ladin, sedir, sarıçam, karaçam, meşe, kızıl ağaç gibi açık tohumlu bitkilerdir.

İkinci Sınıf Ağaçlar: İleri yaş dönemlerinde ortalama olarak yirmi beş metre uzayabilen ağaçlardır. Bunlar; andız, kızılcık, keçiboynuzu, dene ve teşbih ağacı gibi bitkilerdir.

Üçüncü Sınıf Ağaçlar: İlerleyen yaşlarda ortalama olarak en fazla on metre uzayabilen ağaçlardır. Bunlar; mazi meşesi, pırnal meşesi, fenike ardıcı, keçiboynuzu gibi bitkilerdir. Ağaçlar şekil ve büyüklük bakımından ne kadar farklı olursa olsun iki bitki grubundan birine girerler. Açık tohumlu veya kapalı tohumlu bu bitki gruplarıdır. Kapalı tohumlu bitkiler tohumun üzerini örten bir tabaka bulunur ve çiçekli bitkilerdir. Açık tohumlular ise çalılar grubundaki ve kozalaklı bitkilerdir. Asla çiçek açmazlar.

Meyveli Ağaçlar: Ülkemizde en fazla bulunan ağaç çeşitleridir. Bu ağaç çeşitleri; erik, vişne, dut, kayısı, şeftali, ayva, incir, badem, armut, zerdali, ceviz, fındık ve kestane gibi meyveleri veren ağaçlardır. Ülkemizde nadir olarak yetişen meyve ağaçları da bulunmaktadır. Bunlar; muz, ananas ve kivi meyveleridir. Her meyve her yerde yetişmez bu yüzden meyveler bazen yöresel olarak ifade edilir. Her ağaç her toprakta yetişmesi için elverişli değildir.

Meyvesiz Ağaçlar: Bu ağaç çeşidi ise kendi arasında iğneli ve yapraklı ağaçlar olmak üzere ikiye ayrılır.

İğneli yapraklılar; çam ağacı, köknar, servi, ladin bu gruba girer. Yapraklı ağaçlar ise meşe, kayın, gürgen, kestane, kavak, kızıl ağaç gibi bitkilerdir. Bu ağaçların birçok alanda kullanımı vardır. İnşaat sektörü, marangozluk, mobilya yapımı, asma köprüler, gemi yapımı gibi sayamadığımız birçok alanda kullanılırlar.

Ağaçlar, ekosistemlerin sürdürülebilirliği açısından büyük bir öneme sahiptir. Fotosentez yoluyla atmosferdeki karbondioksiti alarak oksijen üretirler ve bu sayede hava kalitesini artırırlar. Ayrıca, toprak erozyonunu önler, su döngüsüne katkıda bulunur ve biyolojik çeşitliliği desteklerler. Ağaçlar, aynı zamanda iklim değişikliği ile mücadelede de önemli rol oynarlar; karbon depolama kapasiteleri sayesinde sera gazı etkisini azaltırlar.

Ağaçların bu çok yönlü faydaları, onların korunması ve sürdürülebilir yönetimi için ulusal ve uluslararası düzeyde çeşitli politikaların geliştirilmesini zorunlu kılar. Ağaçların korunması, sadece çevresel değil, aynı zamanda ekonomik ve sosyal sürdürülebilirlik açısından da kritik bir öneme sahiptir.